Terwyl veldbrande oor Los Angeles woed, Brandvragmotors , brandweerwaens en brandweermanne met wildland werk onvermoeid om die vlamme te bevat. Met die uitgestrekte Stille Oseaan in die omgewing, wonder baie mense waarom seewater nie gebruik word nie. Die antwoord lê in drie belangrike uitdagings: korrosie, vervoer van water en omgewingsimpak.
Korrosisiko -brandweerwa -toerusting - waaronder brandvragmotorslange, pompe en tenks - word hoofsaaklik van yster en staal gemaak, wat korrodeer as dit aan soutwater blootgestel word. Terwyl lughawe-vragmotors en gespesialiseerde vliegtuie soos die Bombardier CL-415 ontwerp is vir seewatergebruik, sou alle brandweerwaens, brandweerwaens en kwasvragmotors weer duur wees.
Die vervoer van waterversperrings in teenstelling met hidrante en varswaterreservoirs, is die oseaan nie 'n toeganklike waterbron vir grondgebaseerde brandbestryding nie. Brandweermotors en watertenk brandweerwaens kan nie seewater optrek nie weens die beperkings van die kuslyninfrastruktuur. Die vervoer van seewater in die binneland sal ekstra pomp-, opberg- en oordragstappe benodig-'n onpraktiese oplossing in vinnig bewegende veldbrande.
Omgewingsprobleme kan seewater grond steriliseer, wat die hergroei van plantegroei voorkom. Daarbenewens kan soutafloop varswaterbronne besoedel, wat ekosisteme benadeel. Hierdie langtermynimpakte maak seewater 'n laaste uitweg eerder as 'n primêre brandbestryding-oplossing.
Sommige vliegtuie kan seewater in noodgevalle gebruik, maar die meeste brandweerwaens vertrou op varswater as gevolg van korrosie -risiko's, die vervoer van wateruitdagings en omgewingsprobleme. In Los Angeles bly brandkrane en reservoirs die primêre waterbronne vir die stryd teen veldbrande.
